De gevoelens van paranoia kunnen theoretisch vaak wel onder controle worden gehouden door het stringent en langjarig volgen van therapie en het consequent innemen van medicatie. De therapietrouw van deze patienten is echter slecht.
Een paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPD) is als gevolg daarvan vaak een chronische en levenslange aandoening. De vooruitzichten op de lange termijn zijn daardoor vaak niet gunstig.
De meeste patiënten zullen gedurende de rest van hun leven erg veel last houden van hun stoornis. Een voortschrijdende leeftijd (vanaf circa een jaar of 50) zorgt ook nog eens voor nog minder geestelijke flexibiliteit, waardoor de symptomen zelfs verder kunnen verergeren. De prognose is dus gewoonlijk slecht.
Een vaak vergeten bijkomend probleem is dat de patiënten vaak levenslang diverse medicijnen zullen moeten gebruiken en dat kan, in combinatie met alcohol, de kans vergroten dat ze op de langere termijn last krijgen van maagbloedingen en leverproblemen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten